Metoda Łańcuchów Mięśniowych i Stawowych (GDS) została stworzona przez Godelieve Denys- Struyf, osteopatkę, fizjoterapeutkę i absolwentkę Akademii Sztuk Pięknych. Metoda GDS wykorzystywana jest zarówno w celach zapobiegawczych, jak i terapeutycznych. Skupia się na powiązaniu pomiędzy mechaniką ciała a zachowaniem.
Metoda ta zakłada ścisły związek pomiędzy ciałem człowieka i jego działaniem a zachowaniem. Bazując się na długim czasie doświadczeń z portretem, analizie morfologicznej oraz psychologicznej kształtów, twórczyni tej metody zdecydowała się na wykorzystaniu tego sposobu obserwacji w fizjoterapii leczenia dolegliwości bólowych oraz zaburzeń układu ruchu. Według osteopatki ciało jest rodzajem języka. Zdefiniowała ona i narysowała 6 łańcuchów mięśniowych, które przez uraz, stres czy przeciążenie tworzą napięcie mięśniowo-powięziowe doprowadzając do bólu i zmniejszając ruchomość ciała. Jej spostrzeżenia zostały potwierdzone w badaniach antropologicznych oraz biomechanicznych. Metoda GDS ma trochę wspólnego z tradycyjną medycyną chińską, która stała się obiektem badań jej męża. GDS skupia się na zachowaniu człowieka, biomechanice jego ciała i postawie, traktują je jako odbicie osobowości i doświadczeń. Uwzględnia także higienę życia i żywienie.
W metodzie GDS specjaliści korzystają z różnych zabiegów:
Dużą uwagę poświęcają także na nabyciu świadomości oraz wyuczeniu właściwego ruchu, sterowania ciałem. Dzięki takiej świadomości kości możliwe jest lepsze zrozumienie własnego szkieletu i wyrównanie napięć mięśniowych. Poprzez lepszą współpracę między kośćmi i mięśniami dochodzi do bardziej skoordynowanego ruchu. Dzięki zabiegom, pacjent odzyskuje równowagę w ruchu ciała.
Twórczyni metody GDS określa konkretne grupy mięśni, których ciało używa do wyrażania się i które działając zbyt intensywnie mogą skutkować łańcuchami napięcia, wiążącego w usztywnionej postawie, zmniejszając tym samym swobodę ruchu i niosąc ze sobą pewne konsekwencje. Znanych jest 6 podstawowych typów psychofizycznych oraz odpowiadających im postaw ciała.
Ludzie mają genetycznie zakodowaną strukturę napięć, a więc predyspozycje danych grup mięśniowych do skracania się. W zależności od pewnych czynników (sposób radzenia sobie e stresem, środowisko, stan emocjonalny) napięcie to jest potęgowane lub zmniejszane. Terapeuta poprzez zastosowanie metody GDS pozwala nabrać większej świadomości własnego ciała oraz nauczyć się sposobów wyrównywania napięć mięśniowych.
Metoda łańcuchów mięśniowych ma wiele wskazań co do stosowania. Jeśli chodzi o samo zapobieganie, technika ta pozwala zoptymalizować możliwości ciała poprzez lepsze codzienne kierowanie napięć powiązanych z zachowaniem oraz uświadomieniem właściwych gestów. Na polu terapii, metoda ta powraca do przyczyn różnych patologii (bóle szyi, ból lędźwiowy, lumbago, zwyrodnienie stawów). GDS sprawdza się także przy takich problemach, jak: skolioza, kifoza, lordoza. Leczy skutecznie wiele patologii kończyn, jak i pomaga w przeciwdziałaniu nawrotom i wystąpienia nowych patologii. Terapia ta może być przeprowadzana zarówno u osób dorosłych, jak i dzieciach.