Choroba Scheuermanna – Rozumienie i Radzenie Sobie z Kifozą Młodzieńczą

Wstęp: Co to jest Choroba Scheuermanna?

Choroba Scheuermanna, znana również jako kifoza młodzieńcza, to schorzenie ortopedyczne dotykające kręgosłup, które objawia się nadmiernym wygięciem (kifozą) odcinka piersiowego kręgosłupa. Najczęściej diagnozowana jest u dzieci i młodzieży w okresie dojrzewania, zwłaszcza między 10. a 15. rokiem życia. Chociaż choroba może przypominać zwykłe skrzywienie pleców, jest stanem znacznie poważniejszym i wymagającym odpowiedniego podejścia medycznego.

Przyczyny i rozpoznanie

Przyczyny Choroby Scheuermanna nie są do końca wyjaśnione, jednak przypuszcza się, że mają one podłoże genetyczne lub są związane z zaburzeniami wzrostu kostnego. Schorzenie to prowadzi do deformacji krążków międzykręgowych oraz przednich części kręgów, co skutkuje trwałym zniekształceniem kręgosłupa.

Diagnoza zwykle opiera się na badaniu klinicznym i radiologicznym. Rentgen kręgosłupa pozwala zobaczyć charakterystyczne zmiany, takie jak nierównomierny wzrost kręgów, co jest kluczowe dla potwierdzenia choroby.

Objawy Choroby Scheuermanna

Typowe objawy to:

  • Widoczne garbienie się, szczególnie gdy dziecko stoi prosto.
  • Ból pleców, który może nasilać się podczas aktywności fizycznej.
  • Sztywność i ograniczona ruchomość w odcinku piersiowym kręgosłupa.

Leczenie i zarządzanie

Choć nie istnieje lekarstwo całkowicie eliminujące Chorobę Scheuermanna, istnieje wiele sposobów zarządzania objawami i zapobiegania pogorszeniu stanu:

  1. Fizjoterapia – Celem jest wzmocnienie mięśni pleców, poprawa postawy oraz zwiększenie elastyczności kręgosłupa.
  2. Noszenie gorsetu ortopedycznego – W niektórych przypadkach, szczególnie u pacjentów z szybkim postępem choroby, może być zalecone noszenie gorsetu, który pomaga w stabilizacji kręgosłupa i zapobiega dalszemu pogłębianiu się kifozy.
  3. Interwencje chirurgiczne – W skrajnych przypadkach, kiedy kifoza jest szczególnie nasilona lub powoduje znaczne dolegliwości bólowe, może być rozważona operacja.

CHOROBA SCHEUERMANNA W OBRAZIE RTG

W obrazie radiologicznym kręgosłupa u pacjentów cierpiących na chorobę Scheuermanna, można zaobserwować kilka charakterystycznych zmian, które pomagają w postawieniu diagnozy. Oto główne z nich:

  1. Nierówny wzrost kręgów: Na zdjęciach rentgenowskich widać, że przednia część kręgów jest niższa niż tylna, co powoduje że kręgi zaczynają przypominać kształt klina. To właśnie  klinowacenie kręgów jest główną przyczyną zwiększonego wygięcia (kifozy) kręgosłupa.
  2. Nieprawidłowości krążków międzykręgowych: Można zaobserwować zdegenerowane krążki międzykręgowe, które często są odwodnione wykazują oznaki degeneracji i dehydratacj.
  3. Guzki Shmorla: To są przepukliny jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, które wnika do wnętrza trzonów kręgowych. Są to częste radiologiczne wskaźniki choroby Scheuermanna, widoczne jako wklęsłości na blaszkach międzykręgowych trzonów kręgowych.
  4. Zwiększenie fizjologicznej kifozy: W normalnych warunkach kifoza piersiowa wynosi około 20-40 stopni. W chorobie Scheuermanna może być znacznie większa.
  5. Nieregularne zarysy kręgów: Można zauważyć, że zarysy niektórych kręgów są nieregularne i niestandardowe.

Skuteczne postępowanie fizjoterapeutyczne w chorobie Scheuermanna

Cel fizjoterapii w chorobie Scheuermanna

Głównymi celami fizjoterapii w leczeniu choroby Scheuermanna są:

  • Poprawa elongacji,
  • Zmniejszenie bólu,
  • Poprawa zakresu ruchu kręgosłupa,
  • Wzmocnienie mięśni wspierających kręgosłup,
  • Korekta postawy,
  • Edukacja pacjenta i rodziny.

Metody fizjoterapeutyczne stosowane w chorobie Scheuermanna

  1. Ćwiczenia korekcyjne Ćwiczenia te są fundamentem leczenia fizjoterapeutycznego w chorobie Scheuermanna. Skupiają się one na poprawie mobilności kręgosłupa, obręczy barkowej i obręczy miednicznej. Wzmacnianiu mięśni przykręgosłupowych –  pleców, brzucha i całego tułowia, co pomaga w stabilizacji i elongacji kręgosłupa.
  2. Terapia manualna Może obejmować techniki mobilizacji i manipulacji kręgosłupa, które mają na celu poprawę mobilności i zmniejszenie bólu. Terapia manualna jest zwykle stosowana ostrożnie, aby nie pogorszyć stanu pacjenta.
  3. Ćwiczenia posturalne Nauczanie pacjentów, jak utrzymywać prawidłową postawę w czasie codziennych aktywności, jest kluczowe. Terapeuta może zalecić noszenie specjalnego gorsetu ortopedycznego, który pomoże w utrzymaniu prawidłowej postawy i odciąży kręgosłup podczas aktywności.
  4. Programy edukacyjne Edukacja pacjenta i rodziny jest niezbędna, aby zrozumieć naturę choroby, znaczenie przestrzegania zaleceń terapeutycznych i sposoby samodzielnego radzenia sobie z objawami.
  5. Hydroterapia Zajęcia w basenie mogą być korzystne ze względu na obniżone obciążenie kręgosłupa podczas wykonywania ćwiczeń w wodzie. To pozwala na łagodniejsze i bardziej komfortowe wykonywanie ruchów.

Zalecenia końcowe

Regularne wizyty u fizjoterapeuty, indywidualnie dostosowany plan ćwiczeń i stała współpraca z lekarzem prowadzącym są kluczowe dla skuteczności leczenia choroby Scheuermanna. Pamiętaj, aby każdy program terapeutyczny był dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, jego kondycji i postępów w leczeniu.